Kerkdiensten  Oudelande

• Zondag 15 januari, Aanvang 10.00 uur, Geen dienst door omstandigheden heeft de voorganger zich afgemeld
• Zondag 22 januari, Aanvang 10.00 uur, Mevr. M. Meulensteen
• Zondag 29 januari,Aanvang 10.00 uur, Mevr. M. Meulensteen extra collecte kerkrentmeesters
• Zondag 5 februari Aanvang 10.00 uur, Mevr. M. Meulensteen

Alle jarigen in de maand januari, een fijne dag en van harte gefeliciteerd, namens ons allen.

Collectes in December

• Kerkrentmeesters  €259,70
• Diaconie   € 123,85
• Collecte kinderen in de knel € 83,45
• Kerstmaaltijd: collecte voor mission to seafarers Vlissingen € 157
• Gift voor diaconie, kerkrentmeesters € 100
• Dankdag collecte € 572,50

Verjaardagsbusje 4e kwartaal € 105

Voor al uw gaven hartelijk dank!

Laten we elkaar helpen hoop te houden

Het einde van 2022 markeert een nieuw begin: 2023 ligt voor ons als een leeg blad dat je naar eigen believen kunt invullen. We hebben elkaar een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar toegewenst. We begroeten elkaar de eerste week van januari in het dorp en geven de beste wensen. Ook hebben we misschien onze naasten en geliefden opgezocht en hopen dat het nieuwe jaar hun veel geluk en gezondheid zal brengen.

Maar even terug naar die overgang tussen oud en nieuw. Tussen kerst en oud en nieuw is voor mij een periode om terug te kijken naar wat het oude jaar me gebracht heeft en te bedenken wat het nieuwe jaar zal brengen. Ga ik veel goede voornemens maken in termen van: gezonder leven, meer rust nemen, afvallen en zo, helpt mij dat om het nieuwe jaar in te kleden? Start ik zo het nieuwe jaar met hopen op een betere toekomst? Hoe lang blijf ik hopen dat ik met mijn goede voornemens het langer uitzing dan een week?Of kan ik het ook breder zien dan naar mijzelf ? En anderen ook zien met hun hoop of wan-hoop?

Al mijmerend over de overgang naar het nieuwe kom ik een artikel van Tim’S Jongers tegen in De Correspondent dat me raakt en dat ik graag met u wil delen. De titel van het artikel is: “Een kerstwens voor na de kerst: laten we elkaar helpen hoop te houden”.

Hij schrijft over de kloof tussen mensen die hopen en mensen die de hoop hebben opgegeven. Hoop is iets heel speciaals: een drijvende kracht om door te gaan zelfs als het lastig is en je leven en omstandigheden niet meewerken. Hoop doet je over de ellende heen kijken. “Armoede, ellende is dragelijk zolang men de hoop op een betere toekomst levend kan houden” zegt Tim.

En ik vroeg me af: Waar sta ik zelf: hoor ik tot de hoopvollen of tot de hopelozen? En als ik het u vraag: waar staat u? Hoopvollen zijn zelden alleen, zij weten zich ingebed in een sociale omgeving, in een vangnet dat hun omringt en opvangt als de hoop minder wordt. Zij hebben perspectief op een beter toekomst.

Als je tot de hoopvollen hoort, ken je dan mensen die hopeloos zijn? En omgekeerd: als je hopeloos bent, jezelf afgesloten weet van alles en iedereen, ken je dan iemand die jou nog hoop kan geven? Vaak is ook dat niet meer te bedenken. Want ook dát heb je afgesloten. Je voelt je als een watertrapper die niet meer kan zwemmen, terwijl aan de horizon de kant in zicht is, maar je ziet het niet. Er is geen perspectief. Wat je hopeloze ik kan helpen is een hoop-bieder: iemand die jou ziet, naar je om kijkt of een arm om je heen slaat.

Hoe word je hoop-bieder? In de Bijbel staan vele teksten over hoop en hoe God iemand een hoopvolle toekomst kan geven. “Mijn plan staat vast spreekt de Heer: ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk. Ik zal je een hoopvolle toekomst geven ( Jeremia 29:11)” En over naastenliefde: “ Wees goed voor elkaar en vol medeleven; (Efeziërs 4: 32). “Heb u naasten lief als uzelf” ( tweede gebod). Vanuit ons geloof en de steun die we daaruit halen kunnen we hoop-bieder worden. Niet door met bijbelteksten te strooien naar de ander maar door te doen: de reddingsboei toewerpen naar de watertrapper die zo aan de kant kan komen. Door te leven naar wat de Bijbel ons aanreikt over hoop en naastenliefde. Door in beweging te komen.

Het meest hoopvolle is dat iedereen hoop-bieder kan zijn: kruip eens uit je eigen cocon en kijk om je heen: zie die ander, zie jij zijn hopeloosheid? Luister naar zijn verhaal en wees er voor hem of haar. Meer hoef je eigenlijk niet te doen. En niet eventjes één keer, maar vaker. Loop een eindje met hem of haar op in het levenspad, zodat hij of zij weet “ik hoef het niet alleen te doen. Ik word gezien en ik doe er toe”. En ervaar ook hoe helend het ook voor jezelf is om hoop-gever te zijn: ook jij doet er toe en geeft invulling aan Zijn woord.

Misschien is dit een goed voornemen om komend jaar uit te voeren: laten we elkaar helpen hoop te houden. Zelf als mens, maar ook samen als kerkgemeente en als dorp Oudelande. Zodat de ander zich warm ingebed weet in een samen en weer ergens bij hoort.

Actie schoenendoos voor Oekraïne:

Vanuit de kerk in Oudelande hebben we spontaan meegedaan aan een verzoek van een Oekraïense collega van een gemeentelid die in Nederland werkt en woont. Svetlana vroeg om een schoenendoos te maken voor vrouwen in Kiev die in een appartementencomplex wonen zonder elektriciteit, zonder lift en zonder mannen die vechten in de oorlog tegen de Russen. Er was geen tijd meer om dit verzoek breed in de gemeente uit te zetten omdat alles binnen een week geregeld moest worden. Daarom heeft de kerkenraad besloten om vanuit de diaconie mee te doen.

Svetlana gaf aan dat er zaklampen en kaarsen nodig zijn voor in de donkere trappenhuizen en om ook nog dingen in huis te kunnen doen als de electra weer eens is uitgevallen. Maar ook pindakaas, stroopwafels en andere voedzame voeding; chocolade en andere lekkernijen voor de kerst. Svetlana kent de vrouw - die als contactpersoon in Kiev optreedt en zelf in de bewuste appartementencomplex woont  - persoonlijk en weet dat alles goed terecht zal komen. Svetlana heeft het transport geregeld en betaald en hield nauw contact met haar. De 16 dozen (10 vanuit de diaconie en 6 spontaan via anderen uit het dorp) zijn, met een kerstgroet in het Oekraïens vanuit de kerk, uiteindelijk op 22 december aangekomen en verdeeld.

De actie van Svetlana leverde uiteindelijk zoveel dozen op dat niet alleen de vrouwen maar ook de gewonde soldaten in het naastgelegen ziekenhuis een doos hebben ontvangen. Totaal zijn er ongeveer 150 schoenendozen richten Kiev gegaan.

Vanuit Oekraïne kwam dit bericht terug: “men kreeg deze week pakketten en velen moesten huilen. We willen de enorme dankbaarheid van de mensen overbrengen “.

Dit is een voorbeeld van  helpen om hoop te houden toch?

Angelique van der Schraaf

Gebed

Dat ik mag worden te allen tijde, zowel nu als eeuwig
een beschermer van wie zonder bescherming is
een gids voor wie verdwaald is
een schip voor wie oceanen over te steken heeft
een brug voor wie rivieren over te steken heeft
een toevluchtsoord voor wie in gevaar is
een lamp voor wie zonder licht is
een schuilplaats voor wie geen onderdak heeft
een dienaar voor allen in nood

Dalai Lama

Terugblik kerstperiode.

Er is van alles moois gebeurt in de afgelopen kerstperiode. Naast de mooie attenties die vanuit de diaconie bij ouderen bezorgt zijn waren er ook de kerstmaaltijd en bijzondere diensten.

Tijdens de kerstmaaltijd hebben we genoten van heerlijke soep en brood en hebben we ouderwets gezongen met begeleiding op het harmonium dat voor in de kerk staat. Lenie Stokman genoot van het spelen op het harmonium wat na al die jaren verrassend zuiver klonk. Ook werd het verhaal uitgespeeld van de keizer die op zoek was naar het echte kerstverhaal. Er kwamen onvermoede acteertalenten naar voren bij Rien, Jeanne, Kees en Adrie!

Vierde advent had Jubilate Deo een mooi aandeel in de eredienst. En tijdens de kerstdienst kregen de paspoorten, geboortekaart, spiegel, tekening, warme deken en kaars samen met de beschuit met muisjes hun plek bij de lezing van het kerstverhaal.

Dank aan iedereen die op welke manier dan ook meegewerkt heeft aan deze bijzondere diensten.

Afscheid
Via de afkondigingen en de tamtam heeft u het waarschijnlijk al gehoord. Ik ben gevraagd om in de protestantse gemeente van ‘s Heer Hendrikskinderen te komen werken. Dit alles speelde net in de weken voor kerst. Terwijl ik dit schrijf is eigenlijk alles nog onduidelijk. Behalve dat ik ‘ja’ heb gezegd. En dit ‘ja’ betekend dat ik afscheid ga nemen in Oudelande en ook in Het Vierhuis. Een afscheid dat mij niet makkelijk valt. In de 7 jaar dat ik hier ben heb ik met u veel kunnen opbouwen. Met dankbaarheid en plezier kijk ik daar op terug.

Ik ga er vanuit dat ik ergens in Maart in ‘s Heer Hendrikskinderen bevestigd ga worden. In de weken daarvoor zal ik in Oudelande afscheid nemen. Maar de rest……….. dat zijn we nu in de eerste weken van januari met elkaar aan het bespreken. U hoort de volgende keer meer! Voor nu alvast een eerste ‘dank’ voor alles.

Hartelijke groet, Mathilde Meulensteen

Memoriam Maarten van ‘t Veer7 maart 1933 - 2 december 2022

Al was zijn gezondheid kwetsbaar en waren de berichten niet goed, toch kwam onverwachts snel het sterven van Maarten. Maarten was altijd in voor een praatje, kende zo ongeveer iedereen en kwam overal wel bekende tegen. Het liefst ging hij er op uit met de (vracht-) auto. Tijdens zijn werkzame leven heeft hij zich altijd met hart en ziel ingezet voor Traveo, het transportbedrijf dat hij samen met zijn vrouw en kinderen groot gemaakt heeft. Met heel veel plezier en vol verhalen kon hij uitgebreid vertellen over zijn ritten.

Altijd samen met Lina, hij kon haar maar moeilijk missen als ze een dagje uit was en telde hij de uren tot ze weer kwam. Sinds de tijd dat ze 16 en 15 jaar jong waren waren zijn ze altijd samen geweest. Dan ontstaan er wel gewoonten samen. Hoe het koffiezet apparaat werkte had Maarten nog niet ontdekt. Als Lina er niet was liep hij liever even naar kantoor voor een kopje koffie en een praatje. Het bevrijdingsmuseum had een apart plekje in zijn hart. Heel wat verhalen had hij over al die spullen die hij voor het museum overal vandaan ophaalde. De laatste maanden en weken werden de verhalen minder. De operaties en het revalideren deden hem veel. Hij miste thuis, hij miste Lina. Toen zij samen naar Het Gasthuis in Goes konden verhuizen was er én de blijdschap van het weer samen zijn en tegelijk het gemis van Oudelande. Zo af en toe spraken we samen over de televisiedominees waar Maarten graag naar keek. Maar niets kon op tegen een eenvoudig samen gebeden gebed.

Met veel verhalen, hebben we afscheid genomen van Maarten in een stampvolle kerk. Het deed goed om zo met zovelen samen te zijn, samen afscheid te nemen.

Ook vanaf deze plek wensen we Lina veel sterkte en Gods zegen nu zij alleen verder moet.

Mathilde Meulensteen

Pastoraat

Anja Tramper is ondertussen thuis weer aan het aansterken na een periode in het ziekenhuis en zorghotel. En terwijl zij in het zorghotel daar was kwam ook Jan Wieckardt daar om te wachten tot hij verhuizen kan naar een plek waar meer zorg aanwezig is. Beide sterkte met aansterken! En een sterkte voor wie te maken heeft met zorgen!